تست خودشیفتگی پاتولوژیک PNI

تست خودشیفتگی پاتولوژیک (PNI) یکی از ابزارهای مهم در روانشناسی برای سنجش جنبه‌های مختلف خودشیفتگی پاتولوژیک است. این ابزار به خصوص برای ارزیابی ویژگی‌های خودشیفتگی که ممکن است به اختلالات بالینی مرتبط باشند، طراحی شده است. در ادامه به معرفی کامل تست PNI می‌پردازم:

معرفی پرسشنامه خودشیفتگی بیمارگونه (PNI)

تست خودشیفتگی پاتولوژیک (PNI) توسط پینکوس و همکارانش در سال 2009 توسعه یافته است. این تست به طور خاص برای ارزیابی خودشیفتگی پاتولوژیک طراحی شده و به بررسی ابعاد مختلف خودشیفتگی که ممکن است منجر به مشکلات روانشناختی و رفتاری شود، می‌پردازد.

ساختار تست PNI

تست PNI شامل 52 سوال است که در هفت مقیاس مختلف تقسیم شده‌اند. این هفت مقیاس عبارتند از:

1. خودپسندی محض (Contingent Self-Esteem)
2. تسخیر قدرت (Exploitative Tendencies)
3. انزواگرایی (Self-Sacrificing Self-Enhancement)
4. شکست‌های بین فردی (Hiding the Self)
5. اعتبار طلبی (Grandiose Fantasy)
6. حساسیت به انتقاد (Devaluing)
7. استبداد (Entitlement Rage)

ابعاد خودشیفتگی در PNI

این هفت مقیاس در دو بُعد اصلی تقسیم می‌شوند:

1. خودشیفتگی بزرگ‌منشانه (Grandiose Narcissism): این بُعد شامل مقیاس‌های تسخیر قدرت، اعتبار طلبی و استبداد است. افراد با نمره بالا در این بُعد تمایل دارند خود را برتر و استثنایی ببینند و به دنبال تایید و تحسین دیگران هستند.

2. خودشیفتگی آسیب‌پذیر (Vulnerable Narcissism): این بُعد شامل مقیاس‌های خودپسندی محض، انزواگرایی، شکست‌های بین فردی و حساسیت به انتقاد است. افراد با نمره بالا در این بُعد احساسات عدم امنیت و حساسیت بالا نسبت به انتقاد دارند و ممکن است از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند.